Ławka.

Jonathan!

- Moze jakis znak - mrugnal do niej i przysunal sie blizej xD

Susanne

-Przeznaczenie? - uniosła brew uśmiechając się do niego.

Jonathan!

Pokiwal glowa z usmiechem.

Susanne

-Szczerze mówiąc to nie wierzę w takie rzeczy. - uśmiechnęła się. - Ale może pora uwierzyć.

Jonathan!

- Pora - zgodzil sie.
Obrocil jej twarz ku sobie i pocalowal delikatnie, czekajac na reakcje.

Susanne

Ona odwzajemniła pocałunek, nieco mocniej.

Jonathan!

Objal ja w talii, przyciagajac do siebie blizej.

Susanne

Usiadła mu na kolanach. ;p

Jonathan!

Ludzie patrzyli.
Mial ich gdzies.
Wazne, ze byl szczesliwy.

Susanne

Uśmiechnęła się i położyła głowę na jego ramieniu.

Serena

usiadła na jakiejś ławce słuchając i-poda i przyglądając się przechodnią

Jonathan!

Objal ja ramieniem.

Susanne

-Czy to nie dziwne? Siedzimy tu tak, jakbyśmy się znali od dłuższego czasu..

Jonathan!

- Moze jednak to przeznaczenie - zmarszczyl nos.
- Wiesz, mam wrazenie, jakbym cie bardzo dobrze znal.

Susanne

-Ja czuję to samo. - zmrużyła oczy. - A zdarza mi się to chyba pierwszy raz.